جهانگیر درویش در 13 شهریور 1332 در ورامین در یک ملک خانوادگی بزرگ به دنیا آمد که بعدها به محل کارخانجات قند ایران تبدیل شد. پدرش، سعدالله خان درویش، از چهره های برجسته جنبش جنگل، یک گروه انقلابی در اوایل قرن بیستم ایران بود. درویش تحصیلات متوسطه را با نمرات عالی در دبیرستان های البرز و هدف به پایان رساند. او تحصیلات خود را در رشته معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز کرد و دوره دو ساله پایه معماری را از سال 55 تا 1336 گذراند.

سپس تحصیلات خود را در ایتالیا ادامه داد و در آنجا مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشکده معماری رم گرفت. درویش دکترای خود را در سال 1962 در دانشگاه پلی تکنیک تورین به پایان رساند. او در سال 1965 مؤسسه معماری درویش را در تهران تأسیس کرد و بعداً «دکتر. موسسه معماری درویش” در ایتالیا در سال 1983 فعالیت حرفه ای او در معماری از سال 1962 با پروژه هایی در ایتالیا، ایران و آمریکا آغاز شد.

مشارکت های معماری

از مهمترین پروژه های درویش می توان به مؤسسه ملی آموزش و پرورش مازندران، مراکز رادیو و تلویزیون در تهران، بندرعباس، شیراز، ارومیه و تبریز و همچنین ساختمان مرسدس بنز در تورین، ویلاهای مسکونی در آمریکا اشاره کرد. بازسازی یک مرکز خرید در هیوستون و پنج ساختمان نمایندگی خودرو برای برندهایی مانند کرایسلر، مزدا، تویوتا، رنو و جیپ.

معماری استادیوم تختی

در خرداد 1345، درویش وظیفه طراحی ورزشگاه 30 هزار نفری در شرق تهران را به عهده گرفت که امروزه به نام ورزشگاه تختی شناخته می شود. این استادیوم در ایران به دلیل استفاده از سیستم سقفی کابلی پیشگام بود. طراحی کلی شامل معماری استادیوم و سقف ابداعی توسط درویش انجام شده است. محاسبات سازه ای سقف توسط شرکت فرانسوی B.E.T انجام شده است. CETAC، با مدل‌سازی سیستم کابلی که در دانشگاه ساری و پلی‌تکنیک لندن انجام شده است. اجرای سقف، روشی بدیع در ایران در آن زمان، توسط مهندسان و کارگران الجزایری که در استخدام فرانسوی ها بودند، اجرا شد. طراحی درویش دارای نوآوری های قابل توجهی در سیستم سقف کششی و اسکلت بتنی است که طراحی استادیوم را در مقایسه با سایر مکان های ورزشی بین المللی منحصر به فرد کرده است.

 انتشارات

- خاطرات سعدالله خان درویش رهبر مجاهدین نظامی نهضت جنگل.

– ورزشگاه فرح آباد تهران