بهروز غریب‌پور (زادهٔ ۱۳۴۹ در سنندج) کارگردان تئاتر ایرانی و پیشگام تئاتر عروسکی سنتی ایرانی است.

او در دانشگاه تهران و در آکادمی هنرهای دراماتیک رم (سیلویو دی آمیکو) تئاتر خوانده است. او مراکز تئاتر عروسکی تهران و اصفهان را تأسیس کرد و کشتارگاه تهران را به بزرگترین مرکز فرهنگی ایران تبدیل کرد. او سابقه نویسندگی و کارگردانی در زمینه هایی مانند تئاتر، تئاتر عروسکی، سینما، فیلم مستند و تلویزیون را دارد.

غریب‌پور به‌خاطر آثار پژوهشی محکمی که در مورد عروسک‌سازی ایرانی که در دوران قاجار مرسوم بود، شهرت دارد. او رئیس اتحادیه بین‌المللی د لا ماریونت (انجمن بین‌المللی نمایش عروسکی) بود.

آثار قابل توجه:

فیلمنامه داونده (دونده)

«بیچارگان» اثر ویکتور هوگو

اپرای عروسکی رستم و سهراب

اپرای خیمه شب بازی عاشورا. به عنوان اولین اپرای آسمانی و ماریونت جهان اسلام. مولانا بر اساس داستانی فلسفی از شاعر عارف بزرگ جهان اسلام. حافظ بر اساس تاریخ و فلسفی یکی از بزرگترین شاعران ایرانی.[5] سا، دی بر اساس تاریخ و فلسفی یکی از بزرگترین شاعران ایرانی.

بنیانگذار اولین تئاتر دائمی کودک و نوجوان ایرانی (1358)

موسس فرهنگسرای بهمن (قتلگاه سابق)

موسس مجمع هنرمندان ایران (مرکز سابق ارتش)

احیاگر اپرای ایران و بنیانگذار اپرای ماریونت ایران (1382): رستم و سهراب، مکبث، عاشورا، مولانا (مولوی)

جوایز:

جایزه هانس کریستین اندرسن (2002)

Sierna d’Oro (Arrivano dal Mare 2008)

سینمای ایران، کارگردان تئاتر و نمایش عروسکی، استاد محقق، نویسنده، مترجم و استاد نمایش عروسکی. بهروز غریب پور علاوه بر استعدادش در نویسندگی و کارگردانی سینما، تئاتر و تئاتر عروسکی، یکی از توانمندترین مدیران فرهنگی ایران است. او با دعوت از عروسک‌بازان سنتی خیمه‌شب بازی به دانشگاه تهران، زمانی که در سال‌های 1359 تا 1352 دانشجو بود، خود را متمایز کرد، که قدردانی مفیدی برای هنر سنتی بود. در سال 1973 مربی تئاتر کودک شد و اولین بازیگر گروه عروسکی به کارگردانی اسکار باتک، استاد چک بود که به تأسیس دوره کارشناسی تئاتر عروسکی در دانشگاه تهران کمک کرد. این تجربه غریب پور را به سمت کارگردانی حرفه ای و توسعه تئاتر عروسکی در کشورش سوق داد. او برای تحصیل در آکادمی هنرهای دراماتیک رم به ایتالیا رفت. اما با شروع انقلاب در سال 1358 به ایران بازگشت.

بهروز غریب پور به عنوان نویسنده و کارگردان در تلویزیون و با موسسه پرورش فکری کودکان و نوجوانان (IIDCYA، به فارسی: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان) بسیار فعال بود. با موفقیت نمایش هایی چون کوروغلوی چنلی بل و کچال کفترباز از سال 1360 تا 1369 اساس یک تئاتر دائمی با کارگردانی غریب پور ایجاد شد. تئاتر سایه و پدربزرگش و تربچه (1985) از عروسک های میله ای استفاده کردند.

غریب پور در سال 1370 فرهنگسرای بهمن را تأسیس کرد و کشتارگاه سابق را به یکی از فعال ترین مکان های فرهنگی برای فعالیت هنرمندان تبدیل کرد. او این تحول را برای فضاهای دیگر نیز تکرار کرد، از جمله در سال 1999، تبدیل پادگان نظامی ایران شهر به انجمن هنرمندان ایران (IRF) که به مدت هشت سال مدیریت آن را بر عهده داشت.

اپرای عروسکی او که با شرکت او، گروه تئاتر عروسکی آران اجرا می شود، شامل رستم و سوراب (1384) و مکبث (1386) است. اپراهای برگرفته از زندگی شاعران مولانا (مولوی، 1389) و حافظ شیرازی (حافظ، 1391) این آثار اپرایی را در کنار عاشورا بر اساس تعزیه (نمایش شور شهادت حسین، نوه پیامبر اسلام) ادامه دادند. محمد). آخرین آن بر اساس نمایشنامه شور ایرانیان به ایتالیا، فرانسه و لهستان سفر کرده است. در کارهای اخیر از عروسک های زهی اروپایی برای تحقق موسیقی و داستان های انتخابی استفاده شده است و اغلب از تالار فردوسی به عنوان محل اجرا استفاده می شود. آثار غریب پور باعث توجه بیشتر به نمایش عروسکی زهی در کشورش شده و مورد استقبال بین المللی قرار گرفته است.

بهروز غریب پور به عنوان هنرمند، استاد و مدیر فرهنگی یکی از چهره‌های مهم ایران بوده است. از او مقالات، ترجمه های زیادی منتشر شده و نمایشنامه های زیادی برای تئاتر و همچنین فیلمنامه های سینمایی نوشته است. او آثار متعددی را کارگردانی کرده است. او به عنوان نایب رئیس و سپس رئیس یونیما مبارک خدمت کرد و بر بخش‌های مدخل اسلامی و آسیایی دایره المعارف جهانی هنرهای عروسکی یونیما بین‌المللی نظارت داشت. او هنرمندی چندوجهی است که تاثیرش بسیار زیاد بوده است.