شاهرخ تویسرکانی
شاهرخ توییسرکانی در ۱۵ بهمن ۱۳۲۷ در خانواده ای فرهنگی و مذهبی در تهران بدنیا آمد. تویسرکانی در سال ۱۳۵۴ از رشته روزنامهنگاری در دانشگاه تهران فارغالتحصیل شد و در همان سال کتابی به نام "نه چپ نه راست، هم چپ هم راست" که براساس تحقیق و تحلیل وی از تاریخ سیاسی ایران را به عنوان پایاننامه چاپ و ارائه کرد.
تویسرکانی در روزنامه فرمان مشغول بکار شد. پس از آن با شرکت در آزمون استخدامی به کار در خبرگزاری پارس مشغول شد. سال ۵۴ آخرین سمت تویسرکانی در پارس دبیر سرویس سیاسی بود.پس از کار در پارس با ارتباطاتی که در دوران کاری خود با عطاءالله تدین ترتیب داده بود، توانست به معاونت اداره مطبوعات و پس از شش ماه به ریاست اداره مطبوعات منصوب شود. پس از انقلاب تویسرکانی مجله ای به نام نامه های انقلاب اسلامی چاپ کرد و در سمت سردبیر برسر کار ماند. همزمان با نامه های انقلاب در دولت بازرگان، مجله ای در جهاد سازندگی به همین نام به چاپ رسید که به فعالیتهای جهاد در روستاها میپرداخت. پس از آن نیز، شاهرخ تویسرکانی به بازسازی مجله دنیای سخن پرداخت. دنیای سخن را در ابتدا با نام دکتر خانلری میشناختند و به همین جهت شاهرخ تویسرکانی در یک دیدار حضوری از دکتر خانلری اجازه معنوی استفاده از نام مجله را گرفت ، اما این اتفاق در لحظه میسر نشد و سالها بعد تویسرکانی توانست مجله دنیای سخن را که با جدول و اخبار زرد پر شده بود مجدد به یک مجله ادبی هنری تبدیل کند و در این راه از اساتید هنر و ادب ایرانی و بینالمللی زیادی همچون هوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، احمد شاملو، سیمین بهبهانی، عباس کیارستمی، شفیعی کدکنی و بسیاری از ادبا و فرهیختگان معاصر مشورت و همراهی بگیرد. دنیای سخن تا سال ۱۳۸۰ به صورت ماهانه یا دوماه یکبار در تهران چاپ میشد و هر شماره اسامی بزرگان ایران و جهان را درخود جای داده بود. تویسرکانی مدتی تجربه سردبیری روزنامه ایرانیان را داشت که به دلیل سانسور و ممیزی بیشاز اندازه مجبور به کنارهگیری از سمت و روزنامه شد. مدتی بعد از استعفای تویسرکانی،روزنامه ایرانیان برای همیشه بسته شد. در دوران دنیای سخن، یکبار در دفتر تویسرکانی بمب گذاری شد و چند مجروح بجا گذاشت. بعد از تلاشهای وزارت اطلاعات مشخص شد که گروهی جوان خودجوش در اعتراض به نشریات روشنفکری این اقدام را خودسرانه انجام داده بودند. پس از آن در هفتهنامهٔ فردوسی که همنام یکی از نشریات مهم و قدیمی ایرانی بود مشغول به کار شد. این نشریه در زمان قبل از انقلاب از جمله هفتهنامههایی بود که حاشیهٔ مطالبشان به شعر نو نیز میپرداختند. نعمتالله جهانبانویی مدیرمسئول این مجله بود که کار روزنامهنگاری را با روزنامۀ اقدام به مدیریت عباس خلیلی (پدر سیمین بهبهانی) شروع کرده بود. مجله فردوسی از ۱۷ مهر ۱۳۵۷ تا ۲۶ تیر ۱۳۷۸ در دوران انقلاب منتشر شد. از جملۀ معروفترین سردبیران این مجله میتوان به عباس پهلوان اشاره کرد. این مجله فردوسی با نام قدیم توانست توجه تویسرکانی را که آرزویش بود در مجله فردوسی قیم مطلب بنویسد به خود جلب کرد. پس از مدتی تویسرکانی متوجه نواقص این مجله جدید شد و نتواست تاب بیاورد و از آن بیرون آمد. شاهرخ تویسرکانی معتقد است بنا به شغلی که انتخاب کرده هیچگاه قرار نیست بازنشست شود و تا عمر دارد در راه خبرنگاری گام خواهد برداشت. وی بارها اشاره کرده که به جز خبرنگاری به تاریخ علاقه دارد و سرگرمی اوقات استراحتش مطالعه تاریخ است و این شاید سرچشمه تفکر درباره کتاب نه چپ نه راست باشد.